Na początku maja brałam udział w swoich pierwszych zawodach skokowych razem z dzierżawioną przeze mnie klaczą. Startowałam w najniższej kategorii, jednak mimo tego stresowałam się jakbym co najmniej grand prix miała jechać. Na szczęście pierwszego dnia wszystko poszło z godnie z planem (czyt. przejechałam wszystkie przeszkody) i chcąc kontynuować swoje sukcesy, na następny dzień zapisałam się na wyższą kategorię. Jak się niebawem okazało, nie była to decyzja mojego życia. Cala sparaliżowana przejechałam pierwsze trzy przeszkody, po czym dosłownie pokonałam czwartą, a raczej my pokonałyśmy, ponieważ moja klacz miała w tym też połowę swojego udziału (ona staranowała przednią cześć oksera*, a ja ześlizgnęłam się z jej szyi na to, co z niego pozostało). Cóż, przynajmniej mój przejazd był bardzo oryginalny i wyróżnił się na tle innych, w końcu tyle osób przejeżdża na czysto, ale tylko ja zdemolowałam przeszkodę w tak pięknym stylu. Po za tym później dużo osób miało zrzutki i wyłamania na tej przeszkodzie. Ja po prostu od razu wiedziałam, że z nią jest coś nie tak i poświeciłam swój honor i dumę dla dobra reszty zawodników.
Pomimo tej całej porażki jestem zadowolona z tych zawodów. Zamierzam wyciągnąć z tego konkretne wnioski i następnym razem porządniej zdemoluje przeszkodę, która stanowi zagrożenie dla zawodników.
*Okser - w jeździeckich skokach przez przeszkody przeszkoda przenośna złożona, składająca się z dwóch stacjonat o zasadniczo tej samej wysokości (pierwsza powinna być o kilka centymetrów niższa, aby przeszkoda była widoczna dla konia)*
*Definicja zaczerpnięta z Wikipedii.
 |
| Tylko dziunia jest chyba odrobinę zażenowana posiadaniem takiego człowieka jak ja. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz